شماره واتساپ ازمایشگاه جهت ارسال نسخه و نوبت دهی 09335338770 تشخیص عفونت حاد توکسوپلاسما در دوران بارداری توکسوپلاسما گوندی از شايعترين عوامل عفونت هاي انگلي انسان و ساير مهره داران خونگرم است که انتشار جهاني داشته و بالغ بر يک سوم جمعيت کره زمين به اين تک ياخته آلوده اند. به طور معمول در افراد با سطح ايمني کارآمد توکسوپلاسموز عفونت خوش خيمي است و مشکل خاصي ايجاد نمي‌کند. توکسوپلاسموز معمولاً در مرحله حاد عفونت، علايم خفيف و تحت باليني دارد و در مرحله مزمن بدون علامت بوده و با تشکيل کيستهاي بافتي در بافتهاي مختلف، خصوصا عضلات اسکلتي و قلبي و سيستم اعصاب مرکزي براي مدتهاي طولاني يا تمام عمر ميزبان دوام مي يابد. با شيوع جهاني ايدز، توکسوپلاسما به عنوان يک پاتوژن فرصت طلب از عوامل متعدد مرگ و مير بيماران ايدزي شناخته شد. عوارض اصلي توکسوپلاسموزيس در بيماران ايدزي انسفاليت توکسوپلاسمايي است. حدود 20 تا 47% افراد سرم مثبت آنتي بادي بر عليه توکسوپلاسما، به انسفاليت توکسوپلاسمايي دچار مي‌شوند. توکسوپلاسما تا قبل از ظهور همه گيري ايدز نقش نسبتاً کمي در ايجاد بيماري در افراد سالم داشت، اما از اهميت بالايي براي مادران باردار و افراد دچار نقص ايمني برخوردار بود. از آنجايي که توکسوپلاسما مي تواند بدون ايجاد بيماري آشکاري در بافت ها کيسته شود، در بيماران نيازمند پيوند عضو، عفونت هاي نهفته بافتهاي پيوندي نیز بعنوان مشکلي اساسي مطرح است. - پنج زير مجموعه کلاسيک و عموماً شناخته شده بيماري عبارت اند از: 1. توکسوپلاسموزيس مادرزادي ،که با ضايعات پايدار نوزاد همراه است. 2. لنفادنيت توکسوپلاسمايي مزمن، که يک عفونت خفيف خود محدود مي باشد. 3. التهاب شبکيه و مشيميه چشم يا رتينوکوروئيديت. 4. انسفالوميليت. 5. شکل موضعي يا منتشره بيماري که اغلب در بيماران دچار نقص ايمني مانند نقص ايمني به دلايل دارويي مشاهده مي شود. علاوه بر موارد فوق امروزه شکل جديدي را براي اين بيماري قائل گشته اند که به توکسوپلاسموزيس مرتبط با ايدز موسوم بوده و به صور زير مشاهده مي شود: 1. در گيري چند کانوني سيستم اعصاب مرکزي شامل اختلالات کانوني و صرع. 2. عفونت طناب نخاعي. 3. پان انسفاليت سريعاً کشنده. 4. بيماري ريوي همراه تب، سرفه و تنگي نفس که از نظر باليني با ذات الريه پنوموسيستيس کاريني غير قابل تشخيص است. 5. گرفتاري چشمي که يک کوريورتينيت نکروز کننده شاخص است. 6. توکسوپلاسموزيس خارج جمجمه اي منتشر. 7. بيماري حاصل از تکثير توکسوپلاسماگوندي در خارج از سيستم اعصاب مرکزي. تشخیص توکسوپلاسموز در دوران بارداری 1- آزمایش خون آزمایشات خون برای توکسوپلاسموز می تواند در هر مرحله قبل یا در دوران بارداری انجام شود. آزمایش خون معمولا عفونت را دو تا سه هفته پس از هر حادثه نشان می دهد، زیرا آنتی بادی ها تا این زمان قابل تشخیص هستند. آزمایش خون شامل گرفتن مقدار کمی خون از مادر است. خطری برای جنین وجود ندارد. هدف از انجام آزمایش خون نشان دادن برخی از آنتی بادی هایی که توکسوپلاسموز را نشان می دهند می باشد. اگر آزمایشات نشان دهند اخیرا یا در حال حاضر عفونتی وجود دارد، خطر آلودگی جنین نیز وجود دارد. درجه خطر و شدت آسیب بستگی به زمان آلوده شدن مادر دارد. نتیجه مثبت به دلیل عفونت فعلی / اخیر اگر آزمایش عفونت جاری یا اخیر را نشان دهد، خون باید از آزمایشگاه محلی به آزمایشگاه مرجع توکسوپلاسما برای تأیید و آزمایش بیشتر ارسال شود. اگر مادر در حقیقت بیمار نباشد، درصد کمی از آزمایشات نتیجه مثبت را نشان خواهند داد. اگر تست های بیشتری نشان می دهند که شما یک عفونت جاری یا اخیر دارید، به این معنی است که شما از یک عفونت حاد توکسوپلاسم رنج می برید. اقدامات بعدی باید برای ارزیابی خطر انتقال عفونت به جنین انجام شود. 1- اگر مدت کوتاهی قبل از بارداری آلوده شده باشید: انتقال عفونت مدت کوتاهی قبل از بارداری(در عرض چند هفته قبل) یک درصد یا کمتر خطر از انتقال به جنین را نشان می دهد، اما اگر جنین آلوده شود، خطر سقط جنین وجود دارد. 2- اگر در سه ماهه اول (هفته اول تا 12) آلوده شده باشید: عفونت در این مرحله از حاملگی حدود 10 تا 15 درصد خطر انتقال به جنین دارد. جنین آلوده خطر ابتلا به نارسایی یا زایمان با علائم شدید مانند هیدروسفالی (آب در مغز)، کلسیفیکس مغز یا رتینوکوئروئیدیت (التهاب شبکیه) دارد. 3- اگر در سه ماهه دوم (هفته 13 تا 28) آلوده شده باشید: عفونت در این مرحله از بارداری 25٪ خطر انتقال دارد. جنین آلوده در این مرحله احتمال کمتری دارد سقط شود، اما هنوز در معرض خطر علائم شدید قرار دارد. 4- اگر در سه ماهه سوم (هفته 29 تا 40) آلوده شده باشید: عفونتی که در انتهای بارداری اتفاق بیفتد به احتمال زیاد به جنین منتقل می شود؛ در این زمان خطر انتقال 70-80٪ می باشد، اما مشکلات خیلی جدی نیست. بیشتر نوزادان آلوده در هنگام تولد ظاهرا سالم خواهند بود، اما در عده زیادی از آن ها علائم در سنین بالاتر بروز می کنند؛ معمولا آسیب های چشمی دیده می شود. آگاهی از آلوده شدن جنین آزمایش های زیادی برای اطمینان از آلودگی جنین انجام می شد؛ البته آزمایشات شدت آسیب را نشان نمی دهند. متخصص زنان و زایمان می تواند خطرات و مزایای انجام این آزمایشات را توضیح دهد. آمنیوسنتز یک تکنیک است که مایع آمنیوتیک توسط یک سوزن نازک از کیسه آمنیوتیک - کیسه پر از مایع در اطراف نوزاد- خارج می شود. Cordocentesis یک تکنیک است که نمونه ای از خون کودک از بند ناف خارج می شود. - این روش ها خطر نیم تا یک درصد خطر سقط جنین دارند. این روش ها معمولا پس از هفته 15 بارداری انجام می شوند. مایع آمنیوتیک یا خون بند ناف در آزمایشگاه مرجع توکسوپلاسما با استفاده از طیف وسیعی از آزمایشات تخصصی مورد آزمایش قرار می گیرد. - اگر نتایج مثبت باشد، جنین آلوده شده است. نتایج به طور معمول دو تا پنج روز طول می کشد. اسکن اولتراسوند دقیق نشان می دهد که آسیب عمده ای مانند هیدروسفالی (آب در مغز) وجود دارد یا خیر. درمان توکسوپلاسموز در بارداری اگر نتیجه آزمایش خون مثبت باشد، ممکن است آنتی بیوتیکی به نام اسپیامایسین برای شما تجویز شود، که خطر انتقال عفونت را از شما به جنین کاهش می دهد. اسپیامایسین تنها خطر انتقال از مادر به نوزاد را کاهش می دهد و در برابر انگل فعال نیست. بنابراین، اگر جنین در حال حاضر آلوده شده باشد، نمی تواند آسیب را محدود کند. اگر جنین آلوده شده باشد، ترکیبی از پیریمتیامین و سولفادیاازین می تواند مصرف شود. این ها آنتی بیوتیک های قوی هستند و کمک می کنند تا هر گونه آسیب به جنین محدود شود، هرچند نمی توانند آسیب را از بین ببرند. در هفته 20 بارداری یک اسکن اولتراسوند نیز ممکن است هر گونه مشکل فیزیکی در جنین را نشان دهد. در صورتی که جنین به مشکلات شدید گرفتار شده باشد بارداری خاتمه می یابد. همه نوزادان مبتلا به توکسوپلاسموز در دوران بارداری از نزدیک توسط متخصصان اطفال تحت نظارت قرار می گیرند و در سال اول آزمایش خون برای آن ها انجام می شود. درمان بعد از تولد نوزاد 1- نمونه خون: نمونه خون باید از نوزادانی تحت خطر پس از تولد گرفته شود. همچنین یک نمونه خون از مادر گرفته می شود تا مقادیر آنتیبادی های خاص بین مادر و نوزاد مقایسه شود. آزمایشات برای بررسی انواع مختلف آنتی بادی های توکسوپلاسموز در خون کودک انجام خواهد شد. نوزاد برخی از آنتی بادی های مادر را حمل می کند، بنابراین انتظار می رود که نتیجه مثبت و لزوما هشدار دهنده باشد. اگر آنتیبادی های اضافی وجود داشته باشند، نشان می دهد که نوزاد شما آلوده است. 2- سایر چکاپ ها / آزمایشات نوزادانی که در معرض خطر ابتلا به توکسوپلاسموز مادرزادی قرار دارند باید برای علائم آسیب عصبی بررسی شوند. چشم ها برای هر گونه مشکلی، ترجیحا توسط چشم پزشک (متخصص چشم) مورد بررسی قرار می گیرند. اگر آسیب چشم تایید شود چشم پزشک باید به مدت طولانی بیمار را تحت نظر داشته باشد. سلامت کلی کودک شما نیز بررسی خواهد شد. اگر احتمال آسیب مغزی وجود داشته باشد، پرتو X ویژه سر برای بررسی کلسفیسم، بطن بزرگ یا سایر اختلالات دیگر استفاده می شود. درمان نوزادان مبتلا به توکسوپلاسموز اگر آزمایش خون نشان داد که نوزاد شما آلوده شده است، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود حتی اگر کودک شما علائم نداشته باشد. گاهی اوقات درمان ممکن است تا یک سال ادامه یابد تا به جلوگیری یا محدود کردن آسیب های چشم که ممکن است بعدا رخ دهد، بپردازد. آزمایشات بیشتر نمونه خون که هر چند ماه یک بار گرفته می شود، تا سن یک سالگی، می تواند نشان دهد که آیا سطح آنتی بادی نوزاد شما در حال سقوط است یا خیر. در این سن، سطح آنتی بادی باید کاملا منفی باشد. این بدان معنی است که کودک شما آنتی بادی هایی که از شما گرفته شده است را از دست داده و آلوده نشده است. هنگامی که نمونه خون کودک شما به طور کامل آنتی بادی منفی است، به این معنی است که به طور قطعی آلوده نیست. کاهش سطح آنتی بادی یک نشانه خوب است اما قطعی نیست و آزمایش ها باید ادامه یابد تا سطح آنتی بادی کاملا منفی شود. عوارض جانبی درمان توکسوپلاسموز اسپیامایسین به طور معمول در فرانسه برای درمان توکسوپلاسموز در دوران بارداری استفاده می شود. کارشناسان معتقدند استفاده از این ماده در صورتی که جنین در معرض خطر باشد مفید است. مادرانی که اسپیرومایسین مصرف می کنند گاهی عوارض جانبی مانند تهوع و بثورات را تجربه می کنند. پیریمتامین و سولفادیاازین می توانند عوارض جانبی مرتبط با تولید سلول های قرمز خونی برای مادر و جنین داشته باشند. اگر چه این داروها معمولا در حاملگی تجویز نمی شود، اما می تواند در شرایط شدید مورد استفاده قرار گیرند. آنها با اسید فولیک مصرف می شوند که به کاهش عوارض جانبی کمک می کند. - تمام نوزادانی که مادرشان اخیرا عفونت داشته باید بعد از تولد معاینه فیزیکی کامل داشته باشند و پس از آن، آزمایش خون در اولین سال زندگی نوزاد انجام می شود. شیردهی و توکسوپلاسموز تغذیه با شیر مادر در صورت توکسوپلاسموز ایمن است، زیرا بیماری از این طریق انتقال داده نمی شود. شما همچنین آنتی بادی های اضافی را به کودک خود منتقل می کنید و سیستم ایمنی بدن او را قوی تر می کنید. بنابراین تغذیه با شیر مادر توصیه می شود، مگر اینکه با پیریمتیامین درمان شوید. این دارو باید قبل از شیردهی تغییر کند. جلوگیری از توکسوپلاسموز در دوران بارداری فقط گوشتی که به طور کامل پخته شده (یعنی بدون خون) بخورید. از مصرف گوشت خام و نپخته بپرهیزید. پس از تهیه گوشت خام، دست ها، تخته های برش و ظروف را کاملا تمیز بشویید. قبل از پخت و پز / خوردن میوه ها و سبزی ها را بشویید تا تمام آثار خاک پاک شود. از شیر و محصولات لبنی غیر پاستوریزه بز اجتناب کنید. در هنگام باغبانی دستکش ها را بپوشانید و دست ها و دستکش ها را بعد از آن بشویید - اگر در حین باغبانی غذا می خورید ابتدا دست ها را بشویید و از باغبانی در مناطقی که ممکن است تحت تاثیر مدفوع گربه باشند جلوگیری کنید. برای جلوگیری از استفاده گربه ها از بستر نوزاد، آن را پوشش دهید. هر روز با استفاده از دستکش لاستیکی مدفوع گربه را بیرون بریزید (یا از شخص دیگری بخواهید این کار را انجام دهید)، سینی ها را با آب جوش بشویید. اگر سینی ها را حمل میکنید، دستکش ها و دستها را بعد از حمل سینی بشویید. چه کسی در معرض توکسوپلاسموز قرار دارد؟ هر کسی که موادغذایی آلوده به انگل مصرف کند در معرض توکسوپلاسموز قرار دارد. زنان باردار که کشاورزی می کنند ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرند زیرا احتمال بیشتری برای تماس با انگل وجود دارد. آیا می توانم ظرف مدفوع گربه را در حین بارداری عوض کنم؟ گربه ها تنها حیواناتی هستند که می توانند این انگل را در مدفوع خود داشته باشند. با توجه به اقدامات احتیاطی، گربه ها خطر خاصی برای زن باردار ندارند. اگر سینی های گربه را حمل میکنید، دستکش ها و دستها را بشویید. اگر فکر کنم ممکن است توکسوپلاسموز داشته باشم چه باید انجام دهم؟ توکسوپلاسموز در دوران بارداری در انگلستان به طور مرتب آزمایش نمی شود. اگرچه می توانید از پزشک بخواهید آزمایش خون تجویز کند. آزمایش خون برای آنتی بادی ها - دفاع طبیعی بدن - به عفونت انجام میشود. آنتی بادی ها معمولا تا سه هفته بعد از عفونت در بدن می مانند بنابراین آزمایش خون عفونت هایی که حداقل سه هفته اخیر در خون باقی مانده است را نشان می دهد. بسته به نوع آنتی بادی و سطح پایداری آن، احتمال اتفاق افتادن عفونت مشخص می شود. نتایج ممکن است یک هفته بعد یا دیرتر مشخص شود.
